Amandine Jordaens
Geboren in een kunstenaarsfamilie, mijn vader was een gekend portrettist, mijn broer een gekend landschaps- en havenschilder. Ik ben van kindsbeen af door kunst beïnvloed geweest en de nooit-aflatende passie heb ik verder uitgebouwd door diverse studies in latere jaren.
Elke reis, voordracht, lezing, bezoek aan musea is hierop gericht.
Zowel oude meesters als hedendaagse trekken mijn aandacht en bewondering.
Mijn grootste liefde ligt bij de impressionisten. De krachtig geschilderde waterlelies in al hun verscheidene lichtinvallen van een Monet, de dromende koppeltjes langs de Seine van Manet, de ruwe uitstulpende penseelstreken van een Van Gogh, het pointillisme van een Seurat, met ongetwijfeld zijn perfecte volgeling Signac. En mijn niet aflatende bewondering ligt nog steeds bij onze eigen Rik Wouters, met zijn hartomwoelende, diep-gevoelige, met felle kleuren geschilderde doeken. Ze zullen steeds de kern van mijn werken zijn om de ingeslagen weg nooit te stoppen.
Ik ben met trein en fiets de hele weg van de impressionisten gevolgd van Barbizon tot Montparnasse. Ik ben verscheidene malen in de tuinen van Giverny gaan schilderen, mijmerend in de herinnering aan Monet, de pracht van de waterlelies geschilderd op mijn eigen wijze, met een onmetelijk respect voor de grootmeester.
Mijn werken omschrijven het impressionisme - expressionisme tot abstract. In de havengezichten tracht ik een beeld weer te geven van de bedrijvigheid elke havenstad eigen, dit in harmonie met de natuur.
In het ene werk zal de haven zich koesteren tegen luchten van een ondergaande zon, met een kleurenpalet van cadmiumgeel tot oranje, doorschaduwd met het monotone van de okers en gebrande omber.
In het andere zit ze gevangen in de bezwangerde luchten van stormweer, waarin grijs, groen en blauw overheersen. Verscheidene tonen de industrie met een ondertoon van abstractie, in kobaltblauw getint met een opflakkering van fel cadmiumrood.
Landschappen, waarvan ik mijn meeste inspiratie vind in de Provence, getuigen van zware, geheime kleurenschakeringen eigen aan het mysterieuze licht aldaar. Met een palet van helle cadmiumgelen tot het felste purper, uitlopend in het vermiljoen van de zon die de aarde doet branden.
De luchten overheersen hier en het landschap is er nauwelijks bij betrokken.
Wat ik als abstract wil omschrijven is uitsluitend gebaseerd op kleur. Kleuren van diep oranje tonen die ik verwerk in lijnen, cirkels, vlekken, uitspattend over het doek of papier. Vorm speelt hierin niet altijd een rol, de uiting van mijn fantasie is totale vrijheid.
Kunst in al haar vormen, expressie gevend aan de innerlijk kracht, branding van opgekropte gevoelens en hartdronken genieten.
Koor van vogels dat de donzen ochtendnevels opwarmt.
Zonovergoten landschap dat de geluiden van de zich voortstuwende wereld in zich opneemt en doet vergeten.
Dromende zonsondergang, de laatste stralen klampen zich vast aan de aarde, de laatste trillingen sidderen door de golven diep in een wilde zee, bezwangerd door ondefinieerbare geluiden in een wildernis van kleuren, die mijn palet de cadans geeft als de tonen van Ravels bolero.
Kunst, telkens sterven voor iets waar de wereld geen weet van heeft.
Dat ik steeds verder mag gaan op een moeilijke weg, om diegenen die de vreugde van kunst kunnen waarderen en begrijpen, de hartstocht te schenken die het innerlijke van elke mens ontegensprekelijk beroert.
Professoren
Academie Berchem: Tekenen en schilderen
Victoria Sorina
Hubert Marchand
Ludo Mariman
Willem Dolphyn
Academie Antwerpen: Etsen
Bart Eyckermans
"Schule des Sehens" Salzburg
Werner Otte - Lithographie
Rudolf Kortokraks - Aquarel